बाई मी कशी ग बाई मी कशी

बाई मी कशी ग बाई मी कशी
ग बाई मी कशी ग.

हातात बांगडया कपाळी कुंकू
नवरात्रातली लक्ष्मी जशी, लक्ष्मी जशी ग.

सासू कशी?
सासू कशी ग सासू कशी?
सारखी कावते, हळूच चावते
अंथरुणातली पिसू जशी, पिसू जशी ग.

जाऊ कशी?
जाऊ कशी ग जाऊ कशी?
गोरी गोरी पान, तिखट कान
दुधापासली माऊ जशी, माऊ जशी.

सासरा कसा?
सासरा कसा ग सासरा कसा?
लाखात विरळ, साधा नि सरळ
खुंटीवरचा कासरा जसा, कासरा जसा ग.

दीर कसे?
माझे दीर कसे ग माझे दीर कसे?
नथीतून तीर मारतात वीर
केरसुणीतले हीर जसे, हीर जसे ग.

वन्स कशी?
वन्स कशी ग वन्स कशी?
ठेंगणी न ठुसकी नाकात बसकी
जाफराबादची राणी जशी, जाफराबादची राणी जशी,
राणी जशी ग.

आणि ते?
ते कसे ग ते कसे?
नवसाला पावती, भक्तीला भुलती
देव्हाऱ्यातील देव जसे, देव्हाऱ्यातील देव जसे, देव जसे ग.

शेवग्याच्या शेंगा

वडिलांच्या मृत्युनंतर एकमेकांकडे पाठ फिरवलेल्या भावांना आपल्या प्रेमाने पुन्हा एकत्र आणून विस्कटलेले घर सावरणाऱ्या बहिणीची ही कथा. बेबी नंदा या हिंदी चित्रपटसृष्टी गाजवणाऱ्या अभिनेत्रीचा हा तिच्या या क्षेत्रातील पदार्पणातील पहिल्या काही चित्रांपैकी यशस्वी ठरलेला चित्रपट. तिच्याबरोबर मास्टर छोटू, चित्तरंजन कोल्हटकर, चंद्रकांत गोखले आणि विक्रम गोखले हे पिता पुत्र, सुमती गुप्ते असे दर्जेदार कलावंत होते. वडिलांच्या षष्ठ्यब्दीपूर्तीच्या समारंभात शास्त्रीय संगीताची मैफल दाखवली आहे, त्यासाठी सुप्रसिद्ध गायक वसंतराव देशपांडे यांना पाचारण केले होते आणि त्यांच्यावर त्यांनीच गायलेले गाणे चित्रित करण्यात आले होते.

आज प्रचलित असलेली 'स्टोरी बोर्ड' ही संकल्पना आठवले यांनी १९५४ साली या चित्रासाठी वापरली होती. 'वहिनींच्या बांगडया'चे वेळी ते चित्रीकरणाचा आराखडा करीतच होते. या वेळी त्यांनी दीक्षित नावाच्या एका चित्रकाराच्या मदतीने कॅमेऱ्यातून दिसणारा प्रत्येक शॉट चित्रबद्ध केला आणि त्या आराखड्यात अंतर्भूत केला. पुण्याच्या फिल्म अर्काइव्हजमध्ये याचे नमुने जतन केलेले आहेत.